برگزاری کارگاه آموزشی کشاورزی حفاظتی برای کشاورزان شهرستان کردکوی به مناسبت هفته پژوهش

به مناسبت هفته پژوهش و فناوری سال ۹۵، یک دوره کارگاه آموزشی کشاورزی حفاظتی برای کشاورزان و کارشناسان شهرستان کردکوی به همت دکتر محمد اسماعیل اسدی پژوهشگر و عضو هیات علمی بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گلستان، در این برنامه که در راستای سلسله برنامه های بزرگداشت هفته پژوهش و فناوری سال ۹۵ که با شعار « پژوهش تقاضا محور و تجاری سازی؛ فناوری زیربنای اقتصاد مقاومتی» نامگذاری گردیده برگزار شد به کشاورزان این شهرستان آموزش های لازم پیرامون اهمیت و حفظ خاک و همچنین معایب خاک ورزی های مرسوم و لزوم حفظ بقایای گیاهی در کشت های پاییزه داده شد که بسیار مورد استقبال کشاورزان شریف و زحمتکش قرار گرفت.
دکتر اسدی در بخشی از سخنان خود گفت: کشاورز موفق کشاورزی است که ماهیت خاک خود را قبل از هر عملی بشناسد. تا زمانی که ما زمین را به مثابه کالایی متعلق به خودمان می دانیم هرگونه عملی را در آن مجاز می دانیم. اما زمانی که زمین را به عنوان جامعه ای که ما به آن تعلق داریم بنگریم آنگاه از زمین با عشق و احترام استفاده می کنیم.
هر ذره خاک حاوی میلیون ها میکروارگانیسم زنده است که همه در تعامل شیمیایی و فیزیکی با محیط خاک می باشند. در این بین، میکروارگانیسم ها، پالایشگاه و کارخانجات پتروشیمی فعال خاک هستند.
در ۱۲ آیه قرآن، واژه «طین» (گِل ) آمده، در۲۰ مورد صراحتا کلمه «تراب» ( خاک ) به کار رفته است و در بسیاری دیگر از آیات، «ارض» ( زمین ) به معنای خاک (= محل رویش گیاه )، استعمال شده است.
عملیات خاک ورزی مرسوم -مهمترین عامل کاهش دهنده سطح ماده آلی خاک است. تجزیه ماده آلی و آزادسازی کربن، فرآیندی هوازی است.
عضو هیات علمی بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی در ادامه گفت: عملیات خاک ورزی مرسوم مهمترین عامل کاهش دهنده سطح ماده آلی خاک است.
• تجزیه ماده آلی و آزادسازی کربن، فرآیندی هوازی است. اکسیژن در این فرایند باعث تشدید فعالیت میکروب ها که ماده آلی را مورد تغذیه قرار می دهند، می شود.
• به عبارت دیگر با هر بار خاک ورزی تماس بقایای گیاهی با میکروبها زیاد می شود و تهویه نیز افزایش می یابد (نسبت اکسیژن به دی اکسید کربن زیاد می شود). در این شرایط نسبت تجزیه سریعتر شده که نتیجه اش تشکیل هوموس با پایداری کمتر و نیز آزادسازی دی اکسید کربن به اتمسفر است.
اگر بقایای گیاهی بر سطح خاک باقی بمانند (کشاورزی حفاظتی) تماس بقایا با میکروب ها کمتر، بنابر این تجزیه نیز کندتر صورت می گیرد (نسبت CO2 به O2 بیشتر است) در این حالت هوموس پایدار تشکیل می شود.