باتوجه به اهمیت فوق العاده زیاد این منابع، متاسفانه روز به روز از وسعتشان کاسته شده است. در کشور ایران نیز به دلیل رشد فزاینده جمعیت، توسعه فن آوری، تامین منابع غذایی و مسکن برای جمعیت رو به رشد، روند تخریب منابع جنگلی و مراتع و به دنبال آن تخریب محیط زیست در چند دهه اخیر افزایش یافته است به همین جهت یکی از نگرانی ها و چالش های جهانی، حفاظت از این منابع تجدید شونده است. بنابراین جهت بهنگام سازی و اتخاذ سیاست های جدید با رویکرد جامع نگرانه، تهیه برنامه جامع باید در اولویت قرار گیرد. باید افزود مراتع در مقام یکی از منابع طبیعی تجدیدپذیر، دارای نقش های مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی هستند که با برنامه ریزی مناسب این منابع طبیعی می توانند در امر توسعه پایدار محیطی موثر باشند.
استان گلستان با دارا بودن حدود ۸۶۰ هزار هکتار مرتع که بیش از ۷۵۰ هزار هکتار آن قشلاقی می باشد. تغییرات اقلیمی، تغییر کاربری، ظرفیت دام بیش از حد مجاز و … سبب شده است که تولید علوفه بعنوان اصلی ترین کارکرد و هدف در مراتع، کاهش یابد لذا یکی از فعالیت های اساسی در جهت ارتقاء مراتع، اصلاح آن از طریق گونه های چند ساله، مقاوم به خشکی و سرما، با تولید کمی و کیفی مناسب علوفه در مراتع می باشد دانه برنجی یکی از گونه های مناسب در این زمینه می باشد که در مطالعه ای که در دو سایت مراوه تپه و چپرقویمه گنبد انجام گردید نشان داد قابلیت های زیادی در سازگاری و استقرار در شرایط اقلیمی شمال استان را دارد لذا توجه به این گونه به همراه گونه های دیگر یکی از راه های اصلاح مراتع می تواند در دستور کار کارشناسان اجرایی قرار گیرد.