مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان GANRRC
دکتر فریبرز عباسی رییس موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی از کشت گندم آبی در مزرعه هاب حفاظتی استان گلستان بازدید نمود.
به گزارش روابط عمومی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گلستان، دکتر فریبرز عباسی رییس موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی به اتفاق دکتر محمد اسماعیل اسدی عضو هیات علمی بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی این مرکز و مدیر تحقیقاتی هاب از عملیات کشت گندم در یکی از پایگاه های تحقیقاتی کابردی و آموزش و ترویج کشاورزی حفاظتی موسوم به هاب (Hub) در استان گلستان بازدید کردند. در این بازدید که دکتر علیرضا قدس ولی ریاست بخش تخقیقاتی فنی و مهندسی استان گلستان، آقای دکتر میرمجیدی رییس بخش صنایع غذایی موسسه، آقای مهندس فامیل مومن مسئول روابط بین الملل موسسه، خانم مهندس مریم برزنونی دبیر کمیته کشاورزی حفاظتی استان، آقای مهندس علیمحمدزاده مدیر اجرایی هاب و اقای مهندس حمیدرضا صادق نژاد عضو هیات علمی بخش تحقیقات فنی و مهندسی مرکز گلستان نیز حضور داشتند دکتر اسدی اظهار داشت: حرکت به سمت پایداری و عبور از دروازه کشاورزی حفاظتی، راهکاری مناسب برای مبارزه با پدیده خشکسالی و عوامل اقلیمی ناسازگار است. با توجه به اینکه در کشاورزی، تغییرات اقلیمی و محدودیت آبی از مشکلات جدی به شمار می رود پس باید به دنبال شیوه ها و روشهایی باشیم که بتوانیم همبستگی بین تولید و شرایط محیطی را کاهش دهیم به طوریکه تولید محصولات کشاورزی وابسته به اقلیم به این شدت و با این همبستگی بالا نباشد. وی ادامه داد: هرچقدر بتوانیم شیوه ها و روشهایی را به کار بگیریم که از تاثیرپذیری از تغییرات شرایط اقلیمی (تغییرات میزان بارندگی و دمایی) در فرآیند تولید محصولات کشاورزی بکاهد، می توانیم به سمت تولید پایدار در کشور حرکت کنیم. آقای دکتر اسدی در ادامه افزود: برای پیش برد کشاورزی به سمت پایداری در تولید نباید هدف ما تولید حداکثری و یا رکورد زدن تولید محصولات کشاورزی باشد بلکه باید کشاورزی نمونه باشد که تولیدش پایدار و در دراز مدت از نوسانات تولیدی کمی برخوردار شود. به همین جهت کانونهای کشاورزی حفاظتی موسوم به هاب می توانند کمک شایانی در راه ترویج کشاورزی حفاظتی که از ارکان کشاورزی پایدار است باشد.
اسدی افزود: لازمه تحقق پایداری در تولید، مدیریت های جدید در سامانه های کشاورزی کشور است که بتوانیم اصول ناپایداری، مانند عدم تناوب و کشت تک محصولی، شخم های بی رویه و از بین بردن بقایای گیاهی در زمینهای کشاورزی را با توسعه کشاورزی حفاظتی از بین ببریم. اسدی گفت: هاب یک کانون و پایگاه تحقیقاتی کاربردی و آموزشی و ترویجی کشاورزی حفاظتی می باشد که در مزراع کشاورزان پیشرو و در مقیاس بزرگ و توسط خود کشاورزان پیاده می شود تا الگویی برای کشاورزان منطقه مجاور در راستای حفاظت از منابع پایه مثل خاک و آب و همچنین منابع تولید باشد.
دکتر اسدی افزود:هاب مرکز هماهنگی وکنترل و محل تجمع کشاورزان، تولیدکنندگان ماشینها و ادوات کشاورزی، متخصصین و دست اندرکاران کشاورزی حفاظتی می باشد که بر پروژه ها نظارت دارند. این هاب که در منطقه کردکوی و در مزرعه آقای دکتر کریمی طالقانی کشاورز پیشرو واقع شده است دارای وسعت ده هکتار بوده که در آن ۴ روش کشت در کنار هم پیاده شده اند. روش اول کشاورزی مرسوم است که برای تهیه زمین یک بار شخم با گاوآهن برگرداندار و دوبار دیسک عمود برهم و در نهایت یک بار استفاده از خطی کار برای کشت استفاده شده است. در روش دوم کشت زمین با استفاده از کارنده رایز بد (بسترهای برآمده) صورت گرفته است. در روش سوم با استفاده از چیزل پکر زمین آماده شده و با استفاده از خطی کار تولید داخل مبادرت به کشت گندم گردیده است. در روش چهارم بدون آنکه خاکی برگردانده شود و روی بقایای کشت قبلی یعنی سویا با استفاده از کارنده بی خاک ورز تولید داخل مبادرت به کشت گندم گردیده است. آقای دکتر اسدی افزود این هاب به مدت ۴ سال به عنوان پایگاه آموزشی و تحقیقاتی کاربردی باقی خواهد ماند و بعد از برداشت گندم مبادرت به کشت سویا و بعد از آن کلزا کشت خواهد شد. در این پایگاه تحقیقاتی و آموزشی کاربردی کشاورزی حفاظتی کلیه اصول سه گانه کشاورزی حفاظتی یعنی حداقل دست خوردگی خاک، حفظ بقایای کافی گیاهی و رعایت تناوب زراعی رعایت خواهد شد و کلیه عملیات زراعی کاشت و داشت و برداشت پایش خواهد گردید. همچنین کلیه مراحل فنولوژیک گیاهان در ۴ روش پایش و ثبت خواهد شد.
دکتر عباسی بعد از این بازدید ضمن آرزوی موفقیت برای کلیه دست اندرکاران این پایگاه کشاورزی حفاظتی از تعامل بوجود آمده بین بخش تحقیقاتی فنی و مهندسی کشاورزی مرکز گلستان و سازمان جهاد کشاورزی و همچنین سازندگان ادوات کشاورزی و کشاورزان اظهار رضایت نموده و گفت که هدف تحقیقات کلیه پزوهشگران موسسه تحقیقات فنی و مهندسی ترویج دانش و یافته های بدست آمده به عرصه کشاورزی و کشاورزان می باشد زیرا اگر تحقیقاتی کاربردی نباشد و در راستای پایداری تولیدات کشاورزی گام برندارد اتلاف منابع به حساب می آید.
